to incite to lewdness

flāgĭto, āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. flagitarier, Plaut. Men. prol. 48), v. freq. a. [from the root bherag-; Sanscr. bhraj-, to roast; Zend. berja, earnest longing; cf. Gr. phrugô; Lat. frīgĕre, frictum, Fick, Vergl. Wört. p. 141 sq.; cf. Gr. phlegô; Lat. flagrare, etc., Corss. Ausspr. 1, 398; Doed. Syn. 2, p. 143), to demand any thing fiercely or violently, to entreat, solicit a thing; or, with a personal object, to press earnestly, importune, dun a person for any thing (qs. flagranter posco, exigo, rogo; cf. also: postulo, peto, etc.).

In gen. (class.); constr., aliquid aliquem; aliquid ( aliquem) ab aliquo or aliquem; with ut or absol.; poet. with an objectclause.

With acc.:

etiam atque etiam insto atque urgeo, insector, posco, atque adeo flagito crimen,

Cic. Planc. 19, 48; cf.:

insector, inquam et flagito testes,

id. Font. 1, 1; and:

qui reliquos non desideraret solum, sed etiam posceret et flagitaret,

id. Verr. 2, 5, 28, § 71:

ut admoneam te, non ut flagitem: metuo ne te forte flagitent: ego autem mandavi, ut rogarent,

id. Fam. 9, 8, 1; cf.:

admonitum venimus te, non flagitatum,

id. de Or. 3, 5, 17:

consulis auxilium implorare et flagitare,

id. Rab. Perd. 3, 9:

ea, quae tempus et necessitas flagitat,

id. Phil. 5, 19 fin. —In pass.:

quia illum clamore vidi flagitarier,

called for by the public crier, Plaut. Men. prol. 48;

but, si non dabis, clamore magno et multo flagitabere,

you shall be importuned, id. Ps. 1, 5, 143; 4, 7, 46:

ne ejus sceleris in te ipsum quaestio flagitaretur,

Cic. Vatin. 11, 26: cum stipendium ab legionibus paene seditione factā flagitaretur, when the legions demanded their pay (the ab different from the foll.), Caes. B. C. 1, 87, 3:

populus desiderio Romuli regem flagitare non destitit,

Cic. Rep. 2, 12.—With acc. and ab and abl.:

a te cum tua promissa per litteras flagitabam,

Cic. Fam. 3, 11, 4:

mercedem gloriae flagitat ab iis, quorum, etc.,

id. Tusc. 1, 15, 34:

quid gravitas, quid altitudo animi... quid artes a te flagitent, tu videbis,

id. Fam. 4, 13, 4:

id ex omnibus partibus ab eo flagitabatur,

Caes. B. G. 1, 71, 1:

unicum miser abs te filium flagitat,

Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:

siser et ipsum Tiberius princeps nobilitavit flagitans omnibus annis a Germania,

Plin. 18, 5, 28, § 90.—With two acc.:

haec sunt illa, quae me ludens Crassus modo flagitabat,

Cic. de Or. 2, 45, 188; cf. id. Planc. 2, 6:

quotidie Caesar Aeduos frumentum flagitare,

Caes. B. G. 1, 16, 1:

nec potentem amicum Largiora flagito,

Hor. C. 2, 18, 13.—

With ut:

semper flagitavi, ut convocaremur,

Cic. Phil. 5, 11, 30:

flagitare senatus institit Cornutum, ut, etc.,

id. Fam. 10, 16, 1:

flagitabatur ab his quotidie ut, etc.,

id. Sest. 11, 25.—

Absol.:

sed flagitat tabellarius: valebis igitur, etc.,

presses, id. Fam. 15, 18 fin.:

causa postulat, non flagitat,

id. Quint. 3, 13.—

With inf.:

(stomachus) pernā magis ac magis hillis Flagitat immorsus refici,

Hor. S. 2, 4, 61.—

With acc. and inf.:

a delatoribus revocanda praemia,

Suet. Ner. 44; cf. id. Claud. 13; Plin. 34, 8, 19, § 62; 35, 10, 36, § 65.—

With interrog. clause:

quae sint ea numina flagitat,

Verg. A. 2, 123.—

In partic.

To summon before court, to accuse:

compertum pecuniam publicam avertisse ut peculatorem flagitari jussit,

Tac. H. 1, 53.—

In mal. part., to incite to lewdness (ante- and post-class.):

ancillam alienam,

Dig. 47, 1, 2:

juvenem,

App. M. 8, p. 215: intercutibus stupris flagitatus, Cato ap. Prisc. p. 719 P.; cf.: inter cutem flagitatos dicebant antiqui mares, qui stuprum passi essent, Paul. ex Fest. p. 110, 23 Müll.